znalezione myśli i miejsca w marzeniach!

"czas zapisany i wyrwany z tamtych dni"

w smutku nie topie myśli 

nie warto w nocy błądzić 

świt przyjdzie o swej porze 

choć nie czekam na miłość 

zielenią nie wypełniam widoków

i tęczą nie sięgam szczytów 

wiem że są szczęścia warte

czekania i zachwytu serca 

co porwie w strzępy zegar 

zapisany pomiędzy porankiem 

dnia następnego, a uczuciem

wyrwanym  z tamtych dni 

                                      ~Slawrys! styczeń 2012!                                                      

czasem i takie przystanki bywają!

"przystanek do zapomnienia"

przeszła tędy miłość 

wszystkie uczucia rozrzuciła 

w ciszy odeszła w inne dni

nie usiadła odpocząć 

choć tyle zrobiła dla wspomnień 

nie czekała aż uśmiech podasz

to tylko jesień życia 

a mgła opadnie i tak dla słońca 

z wiatrem pobiegnie za tobą

tu ktoś szczęśliwy usiądzie 

zanuci o liściach z tamtych dni 

odnajdzie inny świat kolorowy 

                              SLAWRYS (2012-03-23)

szarość też ma swój blask - pomimo realiów życia!

na fotografii rysunek ołówkiem  

"ostatni blask szarości"

chciałem tym wierszem podziękować

wszystkim odcieniom szarości i bieli

że pomogły mi stworzyć mały świat

prywatny trochę, zamknięty dla czerni

przepraszam bardziej dla żółci, wiecie!

tam mogłem umieścić niebo i marzenia

ta pustka tylko pozorna, stada nie ma

nie pasowałem do standardów, trudno

za to jest miejsce na niebo i szczęście

rozumiem że nie rozumiecie ale tam

wiatr śpiewa pieśń tuląc na brzegu fale

co z piaskiem zawarły sojusz na skały 

jeśli jest konflikt: to mają równe szanse

arbiter księżyc pilnuje by każdy miał 

swoją chwilę szczęścia i tryumfu 

a ja zwyciężyć pomogłem  swemu sercu

narysowałem obraz z światłem dla niego

ku pamięci wszystkich zmarłych marzeń

                                        ... ©SLAWRYS

iść zawsze warto! tylko za jaką cenę!

"to jeszcze nie koniec drogi"

jest tyle nieba nieodkrytego

a oni wciąż karzą wędrować

tłumacząc sens odkrywania

tego co spotkasz na drodze

no to spotykam co zostawia

każdy kto uwierzył że dojdzie

do kresu człowieczeństwa

w ramach innego świata

jeszcze bogowie sprawdzą

grzebiąc patykiem w środku

czy są resztki duszy tamtej

dziecinnie czystej ale podartej

jedynie swąd codzienności 

płaszczy się tłumacząc potrzebę

udowodnienia że nie buty 

stanowią ideę pójścia po śladach 

                                    Slawrys