i osamotnione!

rysunek ołówkami 2H HB 2B 

i osamotnione!

wzruszanie ramionami nie pomaga
ciągle coś jest między czernią a bielą
a po ich sumieniach spływa deszcz
tworzy nową fale, a nawet odpływ

woda w nim, po przejściach i zakrętach
jest tak czysta jak ich prawda ogłoszona

tylko samotność zgrabna niczym i
lubi wypływać na szerokie wody uczuć

widzi dobre miłości i tyle piękna
unosi się do nieludzkiego nieba
tak by nikt nie zastosował zamiennika
dla kilku chwil szczęścia na ziemi

i jest coś więcej
i jest coś wartościowego
i jest coś zawsze
i jest coś pomiędzy nami
i pomiędzy każdym słowem i zdaniem
i warte bycia

na ziemi przecież tyle jeszcze miejsca
by drogi były nawet wodnym szlakiem
po którym góry przenosi wiara
a miłość i szczęście spotyka się
                                         ...Slawrys...