 |
| ilustracja: fotografia z internetu |
bez smutnego zakończenia!
nie sięgnąć nieba, łatwo
nie patrzeć do tyłu i za siebie też
to tylko cierpienie, a nawet cierpliwość
w coraz dłuższym procesie zapominania
a gdzieś ciepło słońca bywa, jest
i nawet rozświetla codzienność
nic tu i teraz nie boli niepotrzebnie
ma wymiar smutku, zwykłej szarości
każdy ma swój ląd i gwiazdy nieodkryte
i w pamięci ukryte zimno i cisze
spotykam ją zawsze gdy już nie uciekam
potrafi się nawet uśmiechnąć
jest pełna życia, wśród dźwięków
koloruje myśli, pozwala być zieleni
i nawet kwiaty kwitną, a sen już zwykły
można zamknąć oczy i nie myśleć o jutrze
nikt nie przegrywa z losem marzeń
to nadzieja ma zawsze kilka schodów
...Slawrys...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz