 |
| ilustracja: akwarela od Beata Gugnacka |
Rosa ma dobrze, nie zatrzymuje się
bo i po co, może żyć każdym świtem
być nagrodą dla tych co czują
taką nadzieją co smakuje uczuciem.
Powoli odchodzi wraz z pragnieniem
niebo ranne, co z marzeń wydusiło łzę!
Chcąc być na dłużej uczepiło się cienia
kilka kropel na tyle wytrwałych
by wytrzymać każdą kolejną chwile
co może być już tylko tą ostatnią.
Powoli odchodzi wraz z pragnieniem
ziemia ranna, co łaknęła marzeń i łez!
Nie ma już nic do stracenia na dziś
myśl co chciała ogarnąć to co jest
wie że co ranek będzie tak trwać
nie dla zysku, dla ciepła co i tak tu gości.
Powoli odchodzi z przeznaczeniem
miłość ranna, widzi miejsca i cienie!
...Slawrys...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz