wtorek, 10 czerwca 2014

ranne a nawet poranne!

ilustracja: akwarela od Beata Gugnacka 
ranne a nawet poranne!

Rosa ma dobrze, nie zatrzymuje się 
bo i po co, może żyć każdym świtem 
być nagrodą dla tych co czują  
taką nadzieją co smakuje uczuciem.  

Powoli odchodzi wraz z pragnieniem
niebo ranne, co z marzeń wydusiło łzę!

Chcąc być na dłużej uczepiło się cienia 
kilka kropel na tyle wytrwałych 
by wytrzymać każdą kolejną chwile  
co może być już tylko tą ostatnią. 

Powoli odchodzi wraz z pragnieniem
ziemia ranna, co łaknęła marzeń i łez!

Nie ma już nic do stracenia na dziś 
myśl co chciała ogarnąć to co jest 
wie że co ranek będzie tak trwać 
nie dla zysku, dla ciepła co i tak tu gości.

Powoli odchodzi z przeznaczeniem 
miłość ranna, widzi miejsca i cienie!
                                               ...Slawrys...  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz