Spacer wzdłuż brzegu!

                              "spacer wzdłuż brzegu" 

                          Po zielonym już nie spaceruje 
                          żadna myśl poplątana metaforą 
                          poszła wzdłuż wody nurtu
                          ale nie topić smutek
                          odnaleźć most
                          no tak! przesada!
                          mostek!

                          usiadła na brzegu myśląc o tym
                          że w tym ogrodzie słów nie płyną
                          żadne obietnice o czekaniu
                          na szaleństwa serc
                          marzących tak
                          no tak! przesada!
                          uczuć!

                          zostało jej tylko odpowiedzieć 
                          że nie ma nadziei dla szczęścia
                          jest za to cena za słowa 
                          i sumienie stare
                          co kocha życie 
                          no tak! przesada!
                          akceptuje!

                          bez odpowiedzi kochać resztki życia!
                                                              ...Slawrys 

ciepło-zimno-szczęśliwie!

”ciepło-zimno-szczęśliwie”

nie mam w wyobraźni nieba

aż tak bardzo normalnego 

brak mi czasem nawet słów

tak uczciwych, prostych

pełnych radosnego słońca

o smaku brzoskwiniowym

z nutą takiej kolorowej ciszy

co nie płacze w samotności

zabiera za to codzienność 

w zamknięty świat uczuć

siedzą tak przy pustym stole

liczą marzenia i okruchy 

zaaranżowany koniec życia 

ma za to wiele z wolności
buduje ostatni gest szczęścia

by wam katowanie dało radość
                              ...Slawrys

wyobrazić sobie piękno! bo ten świat pełen ciebie!

"ten świat pełen ciebie"

nawet jeśli ten świat nie istnieje

zapisze obraz wszystkimi słowy

jakie poznałem w tych księgach

co mi się życia zaklęciem stały 

pamięci nie trzeba gdy zbłąkany

duszą czułem, że jesteś zawsze

ukryta wśród zielonych drzew

by niebo nie było tak zazdrosne

o to piękno chowane w cieniu zieleni

pośród szeptów liści i zapachów

co spływa takimi ścieżkami myśli

które tylko tęsknota potrafi kochać

wiem że jesteś delikatnym mchem

wiatrem co kołysze każdą gałęzią

płaczesz żywicą drzew gdy jestem

czując się częścią ciebie na zawsze

                                            Slawrys

Światowy Dzień Poezji!

                                                    

    "ogrody poezji"

do srebrnych ogrodów słów

gdzie poezja zwiewnie chodzi 

samotność serc zapraszasz 

czas tam zatrzymuje się po to

by wydrzeć sekundy minutom

i gorycz z łez strumieni czerpać

spływają one potem kaskadami 
zmienione bez żalu w potężne

słodkie uczucia co rwą w otchłań

niczym wodospady grzmią echem

pełne słów śmiejących się z nas

co oplotą sny srebrnym warkoczem 

by żadne słowo nie upadło bardziej

jak ludzie co zabili marzenia

a poezji zostawili wolną wolę 

                                                                                     ...Slawrys (2013-03-21)

wierzyć! to coś więcej jak wypełnić sensem życie!

"na brzegu życia"

w majestacie Twoich dzieł 

rozbijają się kręte moje myśli 

jak potężne fale morskie 

uderzają o stromy skalny brzeg 

każdy ich atak i znów wątpię 

stanąłem naprzeciw marzeniom 

robię rachunek straconych dni 

już wiem że nie warto było śnić 

jednak wciąż wierzę w głos serca 

woła spójrz trwam burze przeminą 

w krainie wiary żywioł ujarzmiony 

sięgnął tylko stóp problemu 

teraz cicho obmywa ślady 

gdy wspinałem się po stoku 

kalecząc każdą chwilę tęskną 

barwiąc śmierci drogę na zieleń 

  

kolor nieba odebranego marzeniom 

                                        ....Slawrys 

nie wierze w siebie ... uwierzyłem Jezusowi!

"Zrób pierwszy krok w wierze. Nie musisz widzieć całej drogi. Po prostu zrób pierwszy krok." ~ Martin Luther King

"gdy w ramach cywilizacji cierpienia zostaniesz wytypowany do zakatowania, 
weź wiarę na drogę życia ... przed cierniami nie uchroni, ale pomoże wybaczyć oszustom i katom" ~ Slawrys

Nie wierze sobie - uwierzyłem Jezusowi! 

niechcianym sercom co krwawią
trudno tłumaczyć że to wiara

ale można umrzeć z miłości

gdy patrzę Panie na Twą śmierć
moja jest tylko pojednaniem

co może umrzeć z miłości

wiem że choć nie byłem godzien
nigdy stąpać po śladach

i tak mogę umrzeć z miłości

nie zaśpiewam Ci psalmu ni ody
marnymi słowy mogę tylko

opisać jak umieram z miłości
                               ...Slawrys (2012-04-07)

para-cywilizacja... czyli kochający bliźnich-inaczej!

   "szczęście jest tak pojęciem względnym, że czasem wystarczy 
    wyjrzeć przez okno i cieszyć się tym co inni mają"~ Slawrys

"kochana para-cywilizacjo!"

zobaczyć świat to zaakceptować

jego zdolność budowania 

uczuć które nawet człowiek 

pojąć sercem nie może 

do tego potrzebna ludzka mentalność

wyłączyć mózg i stworzyć

mur szczęścia przez który 

nie ucieknie wolność ni miłość

najwyżej dusza jakaś naiwna umknie

nieskalana prawem sponsora

do piekła bezsensownej dobroci

mitu przesłodzonego pocałunku 

na koniec jeszcze pot poleje się z nieba

gdy z braku anielskiej cierpliwości

ktoś postanowi zostać elementem

najpiękniejszej  cywilizacji cierpienia

masz być szczęśliwy ... masz być...musisz! 

                                             ...Slawrys

cud piękna samotności!

                       "wśród piękna chwil marzeń, czasem życie maluje obraz -
                         zwykłej samotności" ~ Slawrys

"to nie samotność, czekam"

tyle opowiadałaś o wschodzie słońca 

co zza tamtych wspomnień szarych 

miały zmienić chłód myśli w radość 

teraz nie wiem czy to z rosy powstało 

tyle piękna co sprawia, że życia sens 

ukrył się w tym samotnym uczuciu 

pewnie potoki słów co spijałem z ust 

co kiedyś tak płynęły cudną melodią 

zmieniły się w prawdę o miłości 

powstał zachód słońca co opowie 

o ostatnim pocałunku ukrytym na dnie 

tam schowany przetrwa ciszę i śmierć

                                    Slawrys(2012-07-15)

wiosenne ciepło nie zawsze rozgrzewa!

"jeszcze mają siłę trwać"

zatrzymane chwile piękna 

znów nie oszczędził czas

choć podarował uśmiech 

gdy rosą podlewane kwitły

teraz czeka na rozstanie

świeżość myśli targając

kolory chce w mgle topić

co w tle przeszłość zatarły

zostawia tylko uchylone

marzenia o przyszłości 

choć kruche były nadzieją 

odnajdą się co wiosnę

                         ...Slawrys 

kiedy najpiękniej odejść!

    "Ludzie muszą się nauczyć odchodzić  tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko."                                                                                                              
      ~ William Szekspir 

”ostatni przystanek uczuć”

kiedy umrzeć by docenić szczęście?

gdy zmrożone myśli piją już ostatni toast 

zaorane wszystkie te jesienne pola

nie czekają na marzenia zagubione

pewnie wznieść by taką modlitwę 

o ostatni sen co ulgą stanie się 

gdy zobaczy świtem tyle nieba 

co ożywia ciepłym szeptem miłość

obudzoną śpiewem i zapachem wiosny

a schowaną w zakamarkach myśli

tak można raźno umierać z radością  

rozgrzanym sercem pożegnać słońce

a rany krwawe cierpieniem naznaczone 

wypełnić rozkoszą uczuć najpiękniejszych

one budzą się zawsze choć nie moje

czuje je i wiem, że są tym co warte życia

                                                 ...Slawrys