"ogrody poezji"
do srebrnych ogrodów słów
gdzie poezja zwiewnie chodzi
samotność serc zapraszasz
czas tam zatrzymuje się po to
by wydrzeć sekundy minutom
i gorycz z łez strumieni czerpać
spływają one potem kaskadami
zmienione bez żalu w potężne
zmienione bez żalu w potężne
słodkie uczucia co rwą w otchłań
niczym wodospady grzmią echem
pełne słów śmiejących się z nas
co oplotą sny srebrnym warkoczem
by żadne słowo nie upadło bardziej
jak ludzie co zabili marzenia
a poezji zostawili wolną wolę
...Slawrys (2013-03-21)
..."mów do mnie wierszem... " ... :)
OdpowiedzUsuńz mówieniem u mnie kłopot .. ale dopóki zdrowie to jeszcze coś napisze wierszem :) dziękuje :)
Usuń