kropla wody co przemierza świat

fotografia z internetowych stron 

"historia kropli wody"

kroplą życia była, radością nieba

ukrywała się w strumieniu rześkim

co przemierza ziemie snem lekkim

zatrzymując się tylko dla poranka

tworzyć chciała uczuć i dróg sieć 

od strachu co brzegi rwał wezbrany

po uwielbienie, gdy tonął spragniony

w jej oczach tylko pragnąc istnieć

on chował się w chwilach co płyną

w parze z mroźnym od gór powiewem

wtedy mógł ją zatrzymać i być dniem

elementem, którym kochankowie słyną

mogli tworzyć granice zimnych słów

i ciepłych oddechów wśród obłoków.

On z fantazją obsypywał ją płatkami

ściskał czule i okrywał puchem śniegu

to znów pchnął skrajem, nurtu biegu

co pozwoli uciec jej, odpłynąć dolinami

by po chwili gonić z wiatrem ślady bycia

gdy schowana w ziemi, ciepłem niesiona

wystrzelała gejzerami kropel, jako ona

woda, co się da zatrzymać dla uczucia

które nie powinno trwać, nie krócej

jak westchnienie, uśmiech, mgnienie

podarowane jako senne to marzenie

tym co czerpać z serca chcą najdłużej

ona znowu się uniosła tamtym słowem

stała się obłokiem, wróci z deszczem.

Iść ich śladami czasem pragną myśli

zbierać każdą układankę dni i nocy

są tam poranki i sny wśród północy

bez krwi tam czyste źródła życie wymyśli

                                                                   ...©Slawrys...

kwiaty a życie!

"kwiatom co kwitną życiem" 

wiem! to nie na zawsze dajecie; 
ale patrze z podziwem na radość 
jaka się tworzy wśród zieleni
rozkwita kolorami, ciesząc zmysły

by nadać, każdemu rankowi sens
otwierania serca, na to co żyje
otoczone uczuciami barwnymi
czerpanymi wraz z zapachem i snem

ciesze się gdy pozwalasz podziwiać 
choć rzeczywistość jest taka szara,
a przetrwać wśród płatków myśli 
jest jak tonąć w kielichach barwnych

po sam wieczór można tak uciekać
gubić się w naręczach i bukietach!
przyjdzie wtedy refleksja, taka ludzka
przecież to minie,  ta chwila uniesienia

jest i tak za co wam dziękować, 
istniejcie wbrew myślom i czynom 
                            ...©Slawrys...
                 

szary odcień krwi

"głębokość ran w świecie uczuć, świadczy o ludzkich zdolnościach

adaptacji szczęścia jako wolności od innych" ~ Slawrys

”szary odcień krwi”

czas toczy wśród dni emocje
niepodobne do zapomnienia,
są taką krwawą raną myśli
o szarym życiu, konsekwencjach

czekania nadziei, na lepsze
co zawsze omija skutecznie 
potrzebę marzeń na wolność
w zamkniętym zbiorze danych

tam gdzieś jest świat okaleczony
piękny istnieniem między wami
co przetrwał każde święto 
odebranego dobra życiu

jeszcze nie czas toczyć sporów
osądzać czy krew płynie
szarym kanionem wspomnień
przecież i tak tworzy życie, jakieś 
                                  ...©Slawrys... 

Nieważne która to miłość!

fotografia z internetowych stron

"Niekoniecznie ostatni zryw serca"

spotkałem wtedy w marzeniach

moją pierwszą miłość 

biegała śmiejąc się 

pomiędzy strony ksiąg 

wyrywała słowa o uczuciach 

cieniowała smutek ołówkiem

szepcząc o łzach radości 

gdy odejdę na zawsze ...

zostawię wszystko co było

podam jej serce 

będziemy razem poznawać

to co jest sekretem

ukrytym przed cierpieniem

tym tak ludzkim  

a do nieba zaniesiemy 

tylko to co miłości trzeba ...

to co nam potrzeba by była 

 ani nie tą pierwszą, ani ostatnią 

 najpiękniejszą

                                           ...©Slawrys...  (grudzień 2012)

to nie granica ciepłych myśli!

ilustracja wzorowana: papier A3 120g/m2, ołówki węglowe
(wrzesień 2015) 

                                                                                     

"klimat bez pory roku" 

jesień wyznaczyła granice 

szarym zimnym skałom, 

zwykły gest, 

krok ku okolicom 

surowo spoglądającym 

na każdy oddech!

wysiłek myśli!

jeśli nawet 

to nie szczyt wszystkiego,

tylko walka pomiędzy 

tym zimnem co się pnie 

do zapomnianych miejsc,

a ciepłem 

gdzieś tam 

w pamięci zachowanym!

jesień tam odchodzi, 

a może przychodzi! 

żadnych śladów, tylko piękno

majestat ziemi

co nie potrzebuje  

wspinać się ku przeznaczeniu 

                                    ...©Slawrys... (sierpień 2013) 

granica ciepłych myśli!

Prowadzą gdzieś ślady 
do krainy bez pór roku! 

ostatnio tam widziano jesień 
przypominała o uczuciu z marzeń;
granicę stawiała wszystkim słowom
i zabroniła chłodu szarym skałom  

zbyt zimnych faktów nikt nie chce
losu kaprysów, by serce mieć w trosce;
choćby były warte nieba i chmur
szło się bo musiało, chwili taki twór.

ślady i rany to tylko tło, tam szczyt; 
przeznaczenie, by dojść - odejść tam! 
                                  ...Slawrys...(wrzesień 2015) 

już niedługo "pierwszy liść"!

"pierwszy liść"
patrzę trochę w przeszłość
gdy widzę jak stajesz się
oznaką przemijania
nie żal mi ciepła i nieba
ni chwil niepoznanych
co mogły zagościć
gdy serce kwitło nie wierząc
że odejdziesz z mgłami
i zostawisz jesienią

a ja się cieszę, że już uschnę
jako liść otulę ziemie
by poczuć smak
radosnego tańca z wiatrem
co tylko smutek prosi
by zatrzymał sen
nic niewartego czekania
na tamten nowy świat
który odkryje i tak
                      ....©Slawrys...(wrzesień 2012) 

pierwszy krok dnia ostatniego!

"zwykły krok do marzeń"

życie to nie tylko ucieczka

od mroku i okolic gdzie nie czuć

drugiego serca i własnych ran,

to czasem świt co budzi marzenia

by odnaleźć tamte miejsca 

pełne ziemi nie odkrytej,

pragnień niespełnionych,

tam się czas zatrzymał

na wolności uczuć

                           ...©Slawrys... 

fotografia z internetowych stron

"pierwszy krok dnia ostatniego" 

nie ma gdzie uciec, przed ranami i sercem 
co sobie zbudowało w mroku 
ostoje dla kilku chwil
co nie będą nigdy
zapomnieniem

jedynie nadzieja, szuka drogi swej ucieczki 
do świtów pełnych tych miejsc
co łączą niebo i ziemie
kilkoma uczuciami
nienazwanymi 

po co je określać, upychać w ramy istnienia 
gdy mogą z wiatrem być i gnać
sięgać każdego marzenia
tworzyć szczęścia
niekolorowane

tam gdzie ziemia nieodkryta, a pragnienia 
niespełnione, nie czekają z wiarą 
na jeden więcej wyrok 
jak najdalej, dalej 
tam gdzie miłość 
              ...©Slawrys... (2013-08-20)

piękno miejsc gdzie natura jest cudem!

"wschód słońca"

jako wiatr

zerwałem się o brzasku 

      z pierwszym promieniem 

przez trzcin przybrzeżnych 

      przebrnąłem gąszcz

zostawiając po sobie 

      tylko szum wiech ... ci ...

jeszcze nie czas budzić

                       napsocę 

poszarpie chmurę co na niebie

      pomiędzy szczyty zielone 

buduje świtu piękno

      wraz z Twym odbiciem 

w tafli wody 

      zatrzymanym dla chwili 

uchwyconej wzrokiem 

                      wędrowca

                                ...©Slawrys... (luty2010)

kraina o śladach piękna!

"na brzegu snu letniego"

uśmiechem pomalowałaś

brzegi naszych letnich dni

siedząc pod zielona gałęzią 

słuchamy kolorowej ciszy

z szumu wiech łowiąc 

melodie co tańczy 

z bryzą na wodzie

wpatrzeni w tu i teraz 

odkrywamy co w pamięci

pominąć, a co zostawić 

                   ...©Slawrys... (sierpień 2011)

życie czy wegetacja wśród kolców!

"taki zakręcony świat"

a gdyby tak wszystkie myśli 
zamienić w pojedyncze kwiaty
wybrać tylko kilka do bukietu
resztą, zakręcić wokół marzeń

pomalować wszystko w rytm
pieśni, co słowami ma opiewać
nasze szczęście pochowane 
pomiędzy uśmiechami losu

wiem! jak zawsze będą kolce 
przecież ludzie dbają o łzy bliźnich  

ale byłyby to wbrew im; łzy radości 
                            ...©Slawrys...

piękno przyrody w wersach

"Kolorowe nuty, jedyne co warte życia"

to była uśmiechnięta melodia
usłyszałem ją wśród zieleni 
tańczyła z wiatrem malując
kolorowe tajemnice ogrodu

prowadziła lekko ścieżkami
do swego sekretnego serca
tam usiadłem na progu nucąc
wszystkie odcienie szarości

wtedy to słońce zaśpiewało
wszystkimi barwami życia
nie tęskniąc za tym co było
by oddech usłyszeć przyszłości

nie słucham innych od dziś 
zabieram każde wspomnienie
rozdaje kwiatom zapomnianym
odchodzę tam gdzie jesteś 
                       ukryta w pięknie 
                                      ...©Slawrys...

sumienie a propaganda

charcoal drawing 

 "sumienie a propaganda"

ten świat jest genialny

potrafi chronić to co dobre

osłonić przed innymi

jak ostatnią wolną myśl

umieści ją daleko od ludzi

by cieszyła widokiem 

i przykładem 

zostało wyobrazić sobie

czyste szczęśliwe piękno

w czarno-białym świecie

bezwartościowej  rywalizacji

co uświęci od czasu do czasu

swoim świątecznym blaskiem 

jeden lub dwa dni

by można było się chełpić

potrafimy!

bo mamy wolny wybór 

ukrywać w codziennym bólu

to co by mogło być sobą

tym szczęściem które

ktoś chciał spotkać

                ...©Slawrys...(listopad 2012)

na skraju tamtej myśli!

                                         

ilustracja: akwarela Beaty Gugnackiej 

"na skraju tamtej myśli"  

ten świt stał się czymś więcej jak wspomnieniem,
zaprowadził na granice, której strzegł wiatr i myśl!
zaczęli tam tworzyć chwile, jak stwórcy
bez opamiętania biegali po uczuć brzegu, 
tego co pod stopami ciepłe i w nich
a chłodem oplatało i orzeźwieniem, 
gdy docierało do umysłu
stając się zapomnieniem 
utrwalonym 
złapanym

dla nich tworzenie to nie tylko splot wydarzeń i snów 
stało się ono początkiem uniesienia, trwania ponad!
wiatr dopasował się, w każdą ich chwile
tak, by myśl zatrzymać wśród szeptów 
by zamieniać je w najczulsze gesty
w taniec, delikatny ciepły ruch ust 
za to gdzieś wśród ich stóp
oparcia szukały marzenia
okiełznane
uwięzione

jak zawsze, ktoś musi jednak być tym co czuje
dlatego tamtym brzegiem, już tylko sny krążą
zatrzymują się, liczyć kroki popełnione
i pocałunki! zatrzymane na ciut dłużej 
                                 .....©Slawrys... 

kilka kroków i jesień ... a w wspomnieniach jesień trwa!

ilustracja: fotografia od *sentencje emocjami pisane*

"końcem lata kocham jesień"

nie szkoda mi lata

że odchodzi co roku,

w jesieni życia zagubiony

polubiłem deszczowe

myśli okraszone mgłą

poranków

czekam wszystkich kolorów

w kwiatach i liściach,

co wiatr porwie i pośle

tam gdzie wspomnień nie ma

a marzenia stąpają

nocami

o pięknych ciepłych

letnich chwilach niepoznanych,

uśmiechach spijanych

wraz z rosą nad ranem

z ust czerwienią malowanych

czekam zimy

nie zmrozi, nie zatrzyma
pragnąć nie każe,
zostanie tamtym ciepłem
........©Slawrys...(sierpień 2011)

kraina pięknych łez!

fotografia rysunku ołówkiem  

kraina pięknych łez

jak trudno wymyślić krainę 
na tyle neutralną by stała się
gwarancją azylu dla uczuć 
udokumentowanych łzami

chce je uznać dla potomnych 
za coś słodkiego i ulotnego
a one kapią w dół uparcie
nie reagują na tłumaczenie 

że niebo jest zawsze tam
gdzie z morza kropel 
wyłania się suchy ląd
niekoniecznie  zwany 
              Twoim sercem 
                    ...........©Slawrys... (maj 2012)

półmrok a życie!

autor fotografii: Youzinify Art 

”półmrok a życie”

w półmroku ukryły się myśli

przed resztkami marzeń,

tak by uczucia były granicą

pustyni co tworzy się,

tam! a może tu! 

spękana ziemia nie szuka już

żadnych śladów wilgoci, 

rozświetla tylko miejsca

co życiem mogły być,

a są areną uczuć, 

gdy mrok otula 

ostatnie promienie światła!

tylko nadzieja wciąż swoje:

to świt, co deszcz przyniesie

zamieni wszystkie tęsknoty 

w jedno dno ciemności,

a życie obudzi! obudzi do życia!

 ...........................Slawrys...