przed resztkami marzeń,
tak by uczucia były granicą
pustyni co tworzy się,
tam! a może tu!
spękana ziemia nie szuka już
żadnych śladów wilgoci,
rozświetla tylko miejsca
co życiem mogły być,
a są areną uczuć,
gdy mrok otula
ostatnie promienie światła!
tylko nadzieja wciąż swoje:
to świt, co deszcz przyniesie
zamieni wszystkie tęsknoty
w jedno dno ciemności,
a życie obudzi! obudzi do życia!
...........................Slawrys...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz