tu ugasić pragnienie!
niebo to nie jest
zatrzymując się szemrał wiatr
co ciszy sekundy
dotykał każde źdźbło
to znów liśćmi gałęzi poruszał
zdziwiony zaglądał im do serc
próbował zrozumieć
patrzył jak one w słońce
to znów pochylał się
nad wody lustrem
pragnął chwilami mieć korzenie
by czerpać siłę z ziemi
i zmieniać kolory co sezon
tak by barwny korowód
miał swoje znaczenie
to marzył osiąść na dłużej
stać się częścią wspomnień
ożywać co kilka westchnień
na świadectwo piękna
i uczuć śladów
tak, tylko w tej zieleni i odcieniach
zasmakuje życie jak nieba zakątek
...©Slawrys...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz