uśmiech losu - na przekór rzeczywistości

                                             

rysunek ołówkami + węgiel; 30x40 cm   

                                                    "zwykły uśmiech losu"

 mrok jest zawsze za zakrętem

na wyciągnięcie ręki do serca

co biegnie tamtymi ulicami 

potykając się o każde uczucie

a Ty zawsze sprzedajesz uśmiech

taki radosny co był schowany 

na czarną godzinę przed nimi

a splątany tamtymi dłońmi 

zaczął uganiać się za życiem 

co biega i puka do drzwi

prosi uchylić trochę uczucia

tak by progu nie przekroczyć

a wpuścić wszystkie ciepło

jakie jest w tamtym pocałunku

co nie miał wartości wielkiej 

za to dużo szczęścia pomalował 

pamięć ceną promocyjną skusił

bo to przecież nasze niebo

pełne takich chwil podarowanych

co już zawsze z nami będą 

                                 Slawrys

zimno codzienności ... odebrany sens życia! ale nie marzeń!

"kształtowanie po myśli"

wtedy czułem zimno 

czarne i białe rządziło 

tworząc w przestrzeni 

harmonie walki tytanów

nieliczącej się z krwią 

i kto kogo pokona 

sam udział był czymś 

co zajmowało sumienie

nawet niezbyt rozdarte

w tłumaczeniu dlaczego

plucie świni w oczy

staje się ulewą 

zaczęło się od jednej myśli

kształty nabierały smaku 

formując szyk bojowy

choć upaprany w starej czerni

gotowy na nowy dzień

wojny o kolorowe marzenia

                                        Slawrys 

wytypowany do śmierci, i tak nie lubię życia

"to nie samotność - to wasz świat"

jaką samotność mi przypisujecie 

w świecie przez was zbudowanym 

ja jestem tam gdzie zawsze chcę 

spaceruje tęczą od tego marzenia  

co się schowało za wspomnieniem 

do uśmiechu zabranego szczęściu 

wracam jak zawsze w wasze dni 

malowane szarością myśli i snów  

mam rzeczywistość jaką widać 

gdy patrzę przez wasze okna  

widzę to co jest, ale i tak wierzę 

że to nie jest tylko wasz świat  

ten świat jest pełen tej wolności  

co kroczy samotnie wśród chwil 

zabranych życiu, a i tak pięknych

                                        Slawrys

Jeszcze niedawno liczyłem na uczciwość i sprawiedliwość, jednak przekonałem 

się że nie warto wierzyć ludziom. Samotność czasem jest nagrodą. Tak mniej 

boli. Brak szansy na normalne życie daje szanse marzeniom i śmierci na stworzenie

czegoś lepszego. Przypominają mi się słowa handlarza narkotyków: 

"nikt ci nigdy nie  poda ręki, z nami nikt nie zadziera" i słowa jego sponsora:

"bez wsparcia dobrze zorganizowanej sekty, Twoja dobroć będzie tylko wykorzystana"

Czy warto przeciwstawić się największej sekcie i handlarzom ludźmi? każdy sam ocenia.

Ja nie żałuję, może i zmarnowałem szanse na lepsze życie ... jednak przeznaczenie

w stadzie mend jest nieuniknione. Cenę zapłacić trzeba ... płacę szczęśliwą śmiercią!  

urodziny córki!

Paulinie - z okazji urodzin

                                 27.07.

drogie sercu wspomnienia
jak twoje łzy dziecięce
zamieniały się w uśmiech

gdy spałaś spokojnie
czekałem aż otworzysz oczy
i radośnie powiesz Tato

dałaś mi córeczko wiele
to czego sam nigdy nie zaznałem
maleńką radość życia

nauczyłaś mnie  piękna
prostych bezinteresownych uczuć
teraz wiem co to mieć skarb
                    skarb w sercu

                                ...Slawrys....

rysunek ołówkiem 

"kropeczce"-z okazji urodzin
15.01.

nie zapomnę nigdy

pierwszego tato

uśmiechu radosnego

wyciągniętych rączek

nie zapomnę nigdy

gdy biegłaś z płaczem

po pierwszym upadku

wołając: ja chcę do taty

nie zapomnę nigdy

choć nie będę przy Tobie

bo takie jest czasem życie

w obcej ziemi tułacz

ale nigdy nie zapomnę

chwil dumy ojcowskiej

jakie mi dałaś córeczko

nie zapomniałem

 wciąż te wspomnienia mam

                                    Slawrys

Los osób chorych jest dość skomplikowany, jako inwalida nie mam co narzekać. Choć

rozwiedziony, bez szans na normalne życie ... kiedyś poznałem sens i radość życia.

Nienawiść ludzi jest taka jaka jest, jednak dzięki dzieciom poznałem najpiękniejsze 

uczucia. Miałem troje dzieci, dziś (15.01)  urodziny jednej z nich: Kingi; 
Druga: Paulina obchodzi 27 lipca.  

Dziękuję za miłość i radość życia jaką mi dałyście ... 

     

takie zimowe lato

"dopiero w środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato" ~ Albert Camus 

fotografia z internetowych stron 

"zima a letnie myśli"

łatwo opowiadać zimą przeszłość

jednak zawsze czekałem na jesień 

z jej kolorami i szukaniem ścieżek

co chowają szczęście wśród myśli

zebrałem dlatego wszystkie wiosny

w jeden wielki uśmiech losu 

co najczęściej przechodząc obok

potrafił zażartować z nadziei 

że zabierze ją następnym razem 

do takiego miejsca, gdzie nie ma

ani jednej obietnicy niespełnionej

a tylko wiara w to co będzie pewne

kiedyś przecież niepokonane lato

musi wydrzeć zimno chwilom

co wdarło się niechciane w życie

ludzi co mają jeszcze tyle miłości

usiadłem z nim na spokojnie omówić
takie szczęścia, by letnie chwile
wypadały zawsze pośrodku zimy
tam gdzie dwa serca tworzą radość

teraz wiem jak pięknie marzyć o cieple
gdy nikt nie rani i ja nie muszę  

                                                                                                       Slawrys

most serc niechcianych

"most serc niechcianych"

to była pieśń, a tematem rzeka 

o przejrzystym nurcie                                        

ludzie tam chętnie 

wyrzucali

serca chore niechciane
z czci wiary obdarte
patrzyły tęskniąc
za miłością

znalazły wielki most 
był długi jak życie 
tam idąc ku innym
naprzeciw

odnajdywały uczucia 
najbliższe sobie bijące
chwytając oddech 
marzyły

szły w inną przyszłość
tak długo aż zagłuszyły 
tamte wspomnienia
i bez serc brzegi 
             Slawrys


"w poszukiwaniu mostu odnalezionych serc"

          Wydarzyło się to w stadzie balansującym  gdzieś na granicy
bycia człowiekiem a zwierzęciem. Nazwali się cywilizacja! ale to
dziwna cywilizacja, lubią bawić się czyimś sercem.  Ot tak zabierają
na spacery, podają czasem dłoń. Choć najczęściej głaskają
i podpuszczają słowami:
- Jesteś zdolne musisz się starać, a w nagrodę cały nasz świat 
będzie dla ciebie. 
       Serce i bez tego był naiwny wierzył w ludzi. Pracował i dbał
o ogród. Kochało kwiaty i zwierzęta.
Nawet się nieraz naśmiewali, że to niezgodne z współczesną psychologią.
Trzeba być twardym i potrafić niszczyć zgodnie z zasadą "człowiek nie
zwierze, musi coś bezmyślnie zajebać".
On jednak zawsze chciał być inny i stwierdził: trudno trzeba robić
to co się lubi nie zważając na innych.
Czas nie stał w miejscu. Po kilku latach zaczęli się z niego śmiać:
- Po co ty to robisz? i tak nigdy tu nic, nie będzie twoje. Wyszydzimy cie 
  na cały świat ...  
       Niedługo potem faktycznie, znudzeni zabawą ludzie wyrzucili serce.
Nic tam nie było jego!... prócz marzeń! ... Był im niepotrzebny, podobno
chory długo nie pociągnie. Jedynie ich śmiech i szyderstwa wciąż brzmiały
niesione z wiatrem. Ciągnęły się za nim jak kula u nogi.
      Wtedy usłyszał legendę że jest gdzieś na świecie most,
na którym zbierają się niechciane serca. W każdą najpiękniejszą noc
wyszukują się z tłumu najbliższe swemu i unoszą się z marzeniami
w krainę, której jeszcze żaden człowiek nie splamił swoją cywilizacją.
- Czy to możliwe? przecież ludzie są wszędzie z szyderstwami 
i swą nienawiścią !! - pomyślał, słysząc tę historie.
Trudno, nie wierzę w miłość i że spotkam moją ukochaną, ale
jak nie sprawdzę, nigdy nie dowiem się czy istnieje ten most. Myśląc tak
ruszył serce w świat.
Śmieją się często od tej pory ludzie, że jakieś głupie serce chodzi po świecie.
Szuka mostu na którym spotka ukochaną.
Kiedyś nawet jeden z ludzi w nadmiarze człowieczeństwa zaśmiał się:
- żadna i tak go nie będzie chciała, niech se chodzi .... hahahhhaaa.

"Poeta to taki, co umie w ładny sposób być nieszczęśliwym"

"Poeta to taki, co umie w ładny sposób być nieszczęśliwym" ~ S.Lem 

"Kolorowy świat nieszczęśliwego szczęścia"

tak czasem jest w w tym świecie

rozumiem!

zabierasz zieleń bo to nadzieja

odbierasz resztki ciepła i zimno

bo to kłopot z czerwienią 

i  błękitem

na upartego i z odpadków kolorów

da się coś zrobić na kształt

do piękna podobnego

nie rozumiesz?

zabierasz dziś! a nie wczoraj i jutro

nie wierzysz! a ja tak!

wierzę wspomnieniom

 i marzeniom 

........................Slawrys

         
                Dzisiejszy temat uzmysławia, że można być ładnie nieszczęśliwym. 
W sumie nic trudnego, życie w stadzie w sumie jest takim pasmem szczęścia 
w nieszczęściu ... np:
~  miałeś pecha urodziłeś się .... będziesz miał szczęście umrzesz ....
~  miałeś pecha poznałeś smak miłości .... będziesz miał szczęście w samotności
     to przegryźć ..
~  miałeś pecha pracować by coś osiągnąć ... będziesz miał szczęście jak ci 
     złodzieje zostawią ostatnią koszulę...
~  miałeś pecha ... miałeś pecha ... no tak jeszcze możesz mieć szczęście zostać 
     poetą i ładnie to ująć w słowa ....

                  Omówiłem temat szczęścia w stadzie to na koniec coś o pięknie 

istniejącym niezależnie od "człekokształtnych" udających zrozumienie ....

Prawa Łoma {człowiek uderzony łomem nie ma prawa wstać}  jako głównego

 czynnika napędzającego nasz byt ziemski!

"gdzieś gdzie ludzi nie ma!"

czasem zaczynam widzieć świat

właśnie taki! nie uwierzysz!

gdzie kwiaty witają nowy kolorowy dzień

dokładnie tak! Twoim uśmiechem!

nie odpłacają nam "oko za oko" nadobnie

wolą tak! dać trochę radości!

patrz ile barw szczęśliwych dookoła 

chcą tak! ciepło ofiarować!

czasem nucą melodie o rosie co rankiem

potrafi tak! ugasić pragnienie!

wraz z myślami co chcą tylko pomalować

beztrosko tak! trochę miłości! 

jak dobrze że taki świat istnieje!

                                             Slawrys

co roku ogłoszają rozpoczęcie roku: Rok Tuwima

"Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, 

nie obleka tego faktu w słowa"  ~J.Tuwim 

"Różnica między wielbłądem a człowiekiem: wielbłąd 

może pracować nie pijąc przez cały tydzień, człowiek 

może przez tydzień pić nie pracując"   ~J.Tuwim 

            Rok 2013 ogłoszono miedzy innymi rokiem Juliana Tuwima. 

Ten pisarz  wiek temu  stworzył wiele wspaniałych dzieł, które potrafią 

do dziś inspirować (choćby mnie). 

           Oto próbka konfrontacji mojej pisaniny z mistrzem. Najpierw 

jego dzieło, a potem moje próby nie tyle zmierzenia się nawet 

z tym pisarzem, ale rozprawieniem się z obłudą cywilizacji ... którą i On

 ironicznie przedstawiał. 

"to nie rozwolnienie - normalnie: cywilizacja"

jak zawsze nie sięgam tego nieba
malowanego słowem szeptanym
wylewanym z pomyjami obyczajów

i nie dlatego, że przestałem wierzyć
po prostu przyzwyczaiłem się piekielnie
do codzienności okradzionej z myśli 

czy wyrok dożywocia jest nagrodą
za bycie wśród gówna ekskrementem
co użyźni zorane pola ogrodów rajskich

wiem by plan był obfity trzeba czasu
a nawóz naturalny tworzy klimat cudu
uczuć radości co spłukujesz z łezką

                                                                                               Slawrys

   

”smak pocałunków” 

nie mam do bliźnich żadnych próśb

żyje nie dla was, ale przez was

zgodnie z przeznaczeniem

więc nie udawajcie roztropnych

wyświęconych od kropidła

a nie od smaku czynu

nie musicie zmieniać nic od jutra

świat zawsze będzie wart

cmoknięcia w dupę kilku 

takich co wiedzą po co to robić

nie myląc z lizusostwem

i pocałunkiem judasza 

fakt nie zmienicie smaku cywilizacji

ale zawsze skazani na was

mogą wam wyrecytować

”pocałujcie mnie wszyscy w dupę”

                                         Slawrys