ilustracja: obraz Beata Gugnacka |
"echo leśnych spotkań"
nie ma tu drogi wyboistej
ani żadnych pokrętnych myśli,
jest tylko kilka ciepłych śladów
zostawionych wśród podszycia
głóg z kaliną nie pozwoliły stać
musisz ominąć je i iść wzdłuż,
strumienia co cienia szukając
skrył się wśród leszczyny i zieleni
w tle po cichu błękit opowiada
o niebie co odsłoni się niebawem
to nie tyle skraj uczuć, a początek
otwartego świata na to co istnieje
możesz zatrzymać się i słuchać
jak cisza woła zagłuszając dzięcioła
by sóweczka i pójdźka zawołały
echo leśne roześmiane, zapomniane
tu wszystkie myśli powtarzają o niej
historie uczuć i śladów jakie zostawiła
...©Slawrys...
niech zatem nie będzie na naszej drodze wybojów i wertepów nie do pokonania
OdpowiedzUsuńpoezji zaleta to ślepa wiara że proza życia jej nie dopadnie :) pomarzyć zawsze można ...dziękuje i pozdrawiam serdecznie
Usuń