wytypowany do śmierci, i tak nie lubię życia

"to nie samotność - to wasz świat"

jaką samotność mi przypisujecie 

w świecie przez was zbudowanym 

ja jestem tam gdzie zawsze chcę 

spaceruje tęczą od tego marzenia  

co się schowało za wspomnieniem 

do uśmiechu zabranego szczęściu 

wracam jak zawsze w wasze dni 

malowane szarością myśli i snów  

mam rzeczywistość jaką widać 

gdy patrzę przez wasze okna  

widzę to co jest, ale i tak wierzę 

że to nie jest tylko wasz świat  

ten świat jest pełen tej wolności  

co kroczy samotnie wśród chwil 

zabranych życiu, a i tak pięknych

                                        Slawrys

Jeszcze niedawno liczyłem na uczciwość i sprawiedliwość, jednak przekonałem 

się że nie warto wierzyć ludziom. Samotność czasem jest nagrodą. Tak mniej 

boli. Brak szansy na normalne życie daje szanse marzeniom i śmierci na stworzenie

czegoś lepszego. Przypominają mi się słowa handlarza narkotyków: 

"nikt ci nigdy nie  poda ręki, z nami nikt nie zadziera" i słowa jego sponsora:

"bez wsparcia dobrze zorganizowanej sekty, Twoja dobroć będzie tylko wykorzystana"

Czy warto przeciwstawić się największej sekcie i handlarzom ludźmi? każdy sam ocenia.

Ja nie żałuję, może i zmarnowałem szanse na lepsze życie ... jednak przeznaczenie

w stadzie mend jest nieuniknione. Cenę zapłacić trzeba ... płacę szczęśliwą śmiercią!