sobota, 22 marca 2014

ciepłolubna, wiosenna, ludzka!

ilustracja: fotografia z internetu 


ciepłolubna, wiosenna, ludzka!

istniał porządek w świecie bez uczuć
rządził się prawem do decydowania
o której porze roku najlepiej wspominać
a w której coś można stworzyć

i niech to będzie wiosna
wtedy oni mogą być na drodze do ciepła

on może wiele, potrafi nawet marzyć
wędruje nocami by życie nie mogło
deptać mu po piętach i kłód rzucać
za to niebo wypełnił gwiazdami o jasności jej

ona zawsze była porankiem ciepłym
zbierała zieleń z pól i kwiatom nadawała sens
szła dniem, by łzy miały gdzie upadać
a pod jej stopami było miejsce na życie

i stała się wiosna kolejna
ziemia przesiąkła, a oni nie zobaczyli siebie

jego już pokonał czas, ślady zatarte
nawet w tle nie ma nic prócz ciszy
ona wciąż jest co rok piękniejszą wiosną
nie musi oceniać tego co on czuł, była nadzieją
                                 ...Slawrys...





2 komentarze:

  1. Podoba mi się, a najbardziej nadawanie sensu kwiatom i ,,w tle nie ma nic prócz ciszy".
    Pozdrawiam ciepło :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. to standardowe i oklepane wersy ... tak próbuje pisząc wypełniać czas, chodzenie i oddychanie sprawia ból i wymyślanie czegoś nowego też niestety .... tylko cisza co wypełnia tło ma dla mnie sens :) pozdrawiam i dziękuje Emmo

      Usuń