gra o jutro!

ilustracja wykonana w czerwcu 2016; po latach wróciłem
do tego tekstu i zrobiłem swoją ilustrację 

      
Gra o jutro. 

Każdy dzień można przydzielić
to do białych lub czarnych pól,
tak by nie były grą o nic
a planszą walki o kilka myśli.

Wolny wybór jak zawsze jest
ograniczony zamkniętym wyjściem
i zasadami na tyle mglistymi 
byś chciał to nazwać życiem.

Jest i szansa unieść się 
zrobić miejsce tym co muszą,
stać się istotami na tyle żywymi
by móc je pchnąć w imię nadziei. 

Do tworzenia przewagi uczuć
toczących czyjś pot na pobocze,
tam ma osądzić pokonanych 
po ilości niepotrzebnych gestów.

Oni chcą żyć! pomyślało światło
patrzy na rozgrywkę, stała się noc.

                                ...©Slawrys...

ilustracja z internetu 

jesienne figle wspomnień!

                                     

ilustracja: papier A3 200g/m2 ołówki HB 4B i węgiel

Jesienne figle wspomnień - po latach!

Zdarza się taki świt i dzień
nic nie rozumiesz z jego oferty;
i z tego pyłu co z deszczem tworzy
taniec wywołujący uczuć jesień.

Takie tango bez śmiechów, bez pary
co ruszy w tłum kropel z nadzieją,
że wypełnia puste uliczki taktami
i krokami i oddechem naszej wiary.

Prowadzi do okiennic zamkniętych,
mierzy się nawet z otwartymi ramionami;
i z tamtą chwilą, wczorajszym latem
zakochanym w samej myśli, w oczach twych.

I chcę być w ogrodzie; gdzie my; i ty,
chodzimy wśród zapomnienia kolorów;
uśmiech losu pielęgnujemy by kwitł
schowany pod parasolem obcej tęsknoty.

Uczucia, skąpane w legendzie istnienia
przywilej jesiennego szczęśliwego zapomnienia.
......................................................Slawrys...(19 listopad 2015)


*********************************************************
wersja pierwsza z września 2013
jesienne figle wspomnień 

ilustracja z internetu 

zdarza się taki świt i dzień
gdy nie rozumiesz powodów
dla których deszcz tańczy
taniec ludzi wywołujących jesień

takie tango bez śmiechów, bez pary
co pobiegnie czasem w tłum kropel
przepełniających puste uliczki
zasłuchane w znajomy krok i oddech

poprowadzi do okiennic zamkniętych
za to z ramionami otwartymi
utworzą obraz wczorajszego lata
zakochanego w myśli o kimś takim 

z kim chcesz pójść do ogrodów
zapomnianych zapachów i zieleni
by kwitnąć życiem i uśmiechem losu
schowanym pod biały parasol 

takie wtedy uczucia chodzą w słońcu 
przywilej szczęśliwego zapomnienia 
                                       ...©Slawrys...

jesienny gadżet

ilustracja: rysunek ołówkami 30x40 cm  (canson 120)

jesienne gadżety

nigdy nie chciałem wiosny 
z jej błotem i z słońcem 
do niczego mi nie potrzebnym
za to wypalającym zmysły

przecież potem jest lato 
dopiero obdarzone nicością
wzruszaniem ramion pustych
gdy okaże się kolejnym sezonem 
                                    ogórkowym! 
wymyślam temu jesień 
i to co jej najbardziej potrzebne 
-liść z tamtego drzewa 
  co się nie oparłaś
- wiatr co ganiał się między 
  kosmykami włosów 
- pocałunek zgubiony w alejce
  pod jarzębiną, ale pomarańczową  
- wykolejone uczucie 
  co się na zakrętach nie zna
- tory na tyle niskie 
   by się nie potknąć na myśli 
- kolor niepodobny żadnemu 
  co stworzyła natura (kolor wspomnień) 
- uśmiech tamtego losu
  co był bezcenny bo z serca 
- kilka kropel deszczu 
   te co ominęły policzek jej 

a zimą tak pięknie mróz ściska 
za serce co docenia wartość rzeczy
to one były symbolem życia
choć nigdy nie są tobą, tą jesienną
                                            ...©Slawrys... 

motyw nie-tęsknienia!

ilustracja z internetu, autor: Enzzo Barrena 

motyw nie-tęsknienia

tworzyć szaleństwo i bezkres uczuć 
wydaje się czymś nie wymagającym 
ani wysiłku, ani polotu ni weny
ot siadasz pod niebem
szperasz w byle czym
bez przesady! jakim?
ok, prawie sensownym  

nie trzeba sprzątać łez i plam po nich
wystarczy zamknąć myśli na dłużej 
wystawić trochę na słońce 
a reszcie pozwolić
bez przesady! na co?
choćby na  nadzieje 

bo ty wolisz nie bezkres, a konkretne
takie co nie zostawiają miejsc pustych
co sięgają korzeniami snów
a zielonością nie kwitną 
bez przesady! dlaczego?
bo paleta barw lepsza 

jednak czas bezlitosny tłumaczy wciąż 
patrzeć można na życie przez palce 
chociaż na uczucia też 
bez znieczulenia i jutra
bez przesady! bo co? 
bo, dziś zbyt normalne

z serca i marzeń zostaje tyle co zawsze! 
                                               ...©Slawrys...

słony raj!

                                                             

słony raj 

można wiele opowiedzieć o niebie 
i o uczuciach wykrzyczeć,
jedynie myśli krążą samotnie
gdzieś na granicy 
czegoś tak słonego 
że nigdy nie będzie ludzkie

stworzę tam otchłań w snach 
będzie mieć temperaturę
taką jaką potrafię znieść,
ale nie na tyle ciepłą,
by nadzieja nie pragnęła być
kolejnym punktem zwrotnym 

bez żalu tam mogę uczucia
skierować ku niebu 
w ramach zachodu słońca,
wschody są zarezerwowane
dla kilku wolnych uczuć 
co nie mają szans na swój raj  
                                   ...©Slawrys...  

jesienna Pani!

ilustracja z internetu 

Jesienna Pani

porwałaś ot tak do tańca 
wszystkie kolory jesieni 
stopami wirując unosisz 
radość w liści szeleście 
  
a wiatr dmucha figlarnie 
sukienką porusza w takt 
odsłania leśne sekrety 
co jeszcze piękne ukryte 
  
sięgając zarazem nieba 
co w smukłych ramionach 
rozwiewa włosy aniołom 
taką tajemnicę tworzy 
  
gdzie jest żar w oczach i uśmiech 
będę cię szukał zawsze jesienią
                                    ...©Slawrys... (listopad 2011)

spacer jakich wiele!

ilustracja z internetu 

spacer jakich wiele

zostały gdzieś w pamięci ślady
jak lampy zapalone wieczorem
by półmrok tęsknoty rozświetlić 
a nie odsłaniać nocy tajemnic 

tworzyć chciały drogowskazy
by wydarzeniom nadawać radość 
tego co połączyło tamte brzegi 
gdy mostem szły w świat serca

to miał być taki spacer jak inne
jego czas miał ograniczyć świt
blady od chęci bycia echem dnia
wołaniem o rozsądek w uczuciu

jednak życie pobiegło inną drogą
pozostał tylko co wieczór ten sam
kierunek powrotu do wspomnień
usiąść na brzegu w ciszy myśli 

westchnąć do wszystkich nadziei 
zostawionych na pastwę ludzkości 
                                        ...©Slawrys...

rysunki Slawrysa, era Google (2012 r)

rysunki Slawrysa sprzed ery na Google

w jesiennej mgle!

ilustracja z internetu

w jesiennej mgle 

myślenie to nie tylko cierpienie
gdy miniesz za zakrętem 
ostatnie wspomnienie chwil
jakie oferowało życie

czasem to zbiór zamknięty 
kropel na tyle lekkich 
by nie unieść się ponad
nie dać się porwać wiatrom

są na tyle obciążone faktami
by nie upaść bez godności
są tym co uzupełni
zapasy na wymarsz ku snom

to nie będzie ważna droga
zwyczajne błądzenie 
od codzienności do jutra
z pominięciem tego co teraz

wiem! tak uczucia się nie zachowują 
to czas uciekł, by zatrzymać cie  
                                 ...©Slawrys... 

jesienne światełko w tunelu!

"jesienne światełko" -A3 220g/m2 ołówki Graphitint

jesienne światełko w tunelu

pozbierać świtem wszystkie myśli 

niby zwykłe proste posunięcie

uczynić z nich wspomnienie lata

taki bukiet kwiatów pełnych ciepła

położyć go wypada na drodze życia

co brnie w zimne i chłodne wieczory 

rozświetla niczym światełko w tunelu

ludzkie ścieżki pełne pustych słów  

nie czynią jasności, ale gubią mrok

są takim ozdobnikiem nieuniknionego

na stole codziennych trosk, smutków 
organizują porządny serca zryw 

zaciągają każdą radość do okazania się 
refleksem godnym korespondujących
dwóch biegunów nieba bezchmurnego
wytyczą tam kilka gwiazdozbiorów  i mitów

są uczucia, choć przegrane! uszanowane!
w ramach jesiennego przesilenia utrwalone
                                             ...©Slawrys....

list do uczuć jesiennych!

ilustracja: rysunek A3 200g/m2; węgiel i ołówki 

Drogie Uczucia Jesienne!

Dziękuję w imieniu porannej myśli
za to że potraficie w ramach Jesieni
być codziennością, a nawet:
mgłą
deszczem
słotą
pustą drogą.
Chciałem kiedyś poznać was
i wasze strony medalu, zwłaszcza:
przekonać się do kolorów
co potraficie podobno stworzyć.
Znam efekt końcowy: zimna biel,
nie będąca czystością!
Tak! to raczej jest bielsza strona szarości.
Mam pewne doświadczenia w samotności,
też jesiennej i zwyczajnej;
nie chce namawiać na zmianę kierunku,
przecież na każdej pustej drodze
od czasu do czasu spotkać można skrzyżowanie
a pobocza na tyle głębokie by nie mieć szans.
Często wracam do starych chwil
gdy zaczynaliśmy, och te priorytety!
Ja miałem swoje, Ty ważniejsze!
co poradzić, teraz mogę napisać bez żalu:
nie wiem czy się cieszyć, że was nie poznałem
ale mam za to o czym myśleć!
                 pozdrawiam, Wasz: Slawrys

smak chwil!

ilustracja z internetu

Smak chwil

dziwny zbieg okoliczności 
wczesna jesienią zacząłem tracić smak
choć nie!
to był zanik koloru zielonego,
każda plama na wspomnieniach 
tworzyła inny kolor, 
a i smak ugryzionej chwili 
balansował dziwnie 
miedzy goryczą a słodkością, 
wszystko mieszając w proporcjach
najdziwniejszych, 
tak by każdy dzień mógł
odrywać po jednej myśli 
dorzucać do marzeń te co niespełnione.
Nie wiem czy bez uczuć 
mogę nazwać takie chwile pięknem
przecież istnieją bez miłości,
są wbrew codzienności, pachną 
prowadzą miedzy liście jesieni
to znów gubią z kiści grona
z smakiem jakiegoś czasu 
nieprzeszłego teraźniejszością
bo za czym tu tęsknić! 
co marzeniom odpuścić! 
                               ...©Slawrys...

jesienny bałagan!

ilustracja z internetu 

jesienny bałagan 

przeglądanie starych myśli
przypomina  wiatr,
taki co szukał ciepła 
a zimno przyprowadzał,
marzył naiwnie widząc 
wiosenne kwiaty,
a one tak cudnie usychały!
były szybsze od jego życia!
żartowały:
czekaj cierpliwie 
nie masz korzeni 
sięgasz nieba i wszystkich uczuć!
a on znów biegał za deszczem
nie zostawiał suchej nitki 
na marzeniach,
stworzył wszystkie smutki
i uciekł
cieszyć się 
są przecież jesienne kwiaty 
                       ...©Slawrys...

w niebie gór!

ilustracja z internetu 

"w niebie gór"

tak! to taki wielki teatralny spektakl   
temat sztuki jak zawsze o uczuciach: 
ciepło i zimno w nim grają jak z nut 
  
nie! ani to gwiazdy ni wielcy aktorzy  
szczyty  dawno sławę schowały czule 
wśród chmur co bielą ozłacają granie 
  
może! czasem góry  z wielką odwagą 
spróbują iglicą pruć niebo by odsłonić 
promienie ciepła co się chowały w tle 
  
jest! cisza w szarości skał i tyle chłodu  
cień kładzie się jak zawsze pierwszy 
czyżby akt ostatni patrzenia w obłoki 
  
pewnie! chcesz jak zawsze odejść 
nie patrząc na to co zostało z życia 
trochę błękitu wśród trudu szarego
                                    ...©Slawrys...(czerwiec 2012) 

pastelowa przeszłość!

"pastelowa przeszłość" 

piekła nie da się malować 
w pastelowych uczuciach 
zrywanych z ciszą poranków 
tulonych z zachodem słońca 
  
w czerni i bieli możesz tonąć 
targana w nienawiści i łzach 
zostawionych gdzieś między 
  
w cierpieniu nie potrafię 
smakować wspólnych marzeń 
choć łkam każdym brzaskiem 
  
wędruję pod ramię z wiatrem 
co drażni szalone zmysły 
porywa serca w takt walca  
  
zrywam wtedy płatki róż 
z kwiatów polnych ścielę dywany 
obłokom odrywam po kawałku 
każdą chwilę podarowaną Tobie
                         ...©Slawrys... (maj 2011) 

proces produkcyjny jednej łzy!

"proces produkcyjny jednej łzy"

jak zawsze mamy szanse

spotkać się w tej okolicy nieba

gdzie tylko sami możemy określić 

co chcemy znów zobaczyć

nie wierzę w łzy cierpienia 

wyciskane z każdym nowym snem

co spływają krętą szarą myślą 

w otchłań zapomnienia

to na pewno krople rosy

co każdego radosnego poranka

zabierają na wolność wspomnienia

wypuszczane po kolei 

aż w tamtym ziemskim świecie

wybudują kolorowe drogi dla tych

marzeń o uśmiechu ocenzurowanym

szczęściem zwykłych ludzi  

                                                                              ...©Slawrys...(sierpień 2012) 

jesienny dukt!

ilustracja: akwarela autorstwa Beata Gugnacka

jesienny dukt

jesienią są drogi piękne tym 
że nie trzeba prosić ludzi  
by kłody znaleźć  
pod nogami 

potknąć się możesz na nich 
o każdy uśmiech i myśl 
spotkane mimo woli 
wśród ciszy

za to błądzić możesz najprościej 
choć zakręty nieokreślone
a uczucia zamknięte
za tamto serce 

kierunki same określają ciepłe słowa  
za jakimi jest coś do odkrycia
pójdą wbrew życiu
po drodze 

pełnej jesieni i śladów szczęścia
                                ...©Slawrys...

jesienią sny umierają pięknie!

ilustracja; A2 - 220g/m2; ołówki węglowe i graphitint

"jesienią sny umierają piękniej"

jest czas gdy marzenia umierają ciut piękniej i radośniej, w kolorach jesieni im do twarzy zwłaszcza gdy szczęście ominie raz, drugi już nie zdąży na wyciągniecie ręki w tym czasie grasuje serce i marzenia, z mrokiem bawią się w miłość i życie czyniąc dzień przeżytym w ramach wiary w lepsze wczoraj wtedy da się wytłumaczyć cenę za uśmiech dzisiejszy trochę sztuczny, wymuszony za to bez boleści szczery jak nadzieja co się nauczyła jutra jesienne jutro najpiękniej kocha jutro najpiękniej kocha najpiękniej kocha kocha

...©Slawrys...

ilustracja: rysunek - A2 220g/m2 ołówki węglowe + graphitint
(kompozycja własna; kilka szczegółów inspirowane) IX-2015

jesienny Beskid Niski

rzeka Ropa w Beskidzie Niskim 

Jesienny Beskid Niski 
^^^
wiem że są miejsca w których 
ziemia szuka wspólnych chwil 
z niebem szarpanym za obłoki 
rzeki opowiadają tam o życiu 

choć to nie szara skalna grań 
to jednak czuję smak gór ukryty 
w zacisznych dolinach i stokach
pną się z wierzchołkami buków

toczą z ciszą kamień po kamieniu
dolinom niosąc wieści o jesieni
o storczykach, o zawilcach, cebulicy
tu i wilk, i kuna wśród saren, zajęcy 

jedynie cisza ma nie te same łzy
gdy przemilczeć trzeba ludzi ślady
tam wśród tradycji są i rezerwaty 
osobliwości przyrodniczych 
                      ....©Slawrys...

jesienne piękno!

szkic jesienny (IX-2015); A2 120g/m2; ołówki węglowe + graphitint

"jesienią najpiękniejsza"

Jest takie słońce w pamięci 

po cichu wśród lasów wędruje,

zabiera uśmiech i myśli  

szuka ślady stóp twych,

tańczyły w jesiennym cieple

z roztargnionym wiatrem 

trochę szalonym, kolorowym
gubiącym myśli niczym liście

  

potykały się w pląsach czasem  

o zieleń, o westchnienia

by uciekać przed wzrokiem,

a ty tak cudnie skryta 

w odcieniach złota, w brązach

piękniejsza niż marzenia 

umkniesz pewnie jak co roku

zanim dżdżysta jesień nadejdzie

zostawisz stworzony świat marzeń

bez skazy i łez, tylko echa śmiech

                               ...©Slawrys... (wrzesień 2013)