 |
| ilustracja: akwarela autorstwa Beata Gugnacka |
jesienny dukt
jesienią są drogi piękne tym
że nie trzeba prosić ludzi
by kłody znaleźć
pod nogami
potknąć się możesz na nich
o każdy uśmiech i myśl
spotkane mimo woli
wśród ciszy
za to błądzić możesz najprościej
choć zakręty nieokreślone
a uczucia zamknięte
za tamto serce
kierunki same określają ciepłe słowa
za jakimi jest coś do odkrycia
pójdą wbrew życiu
po drodze
pełnej jesieni i śladów szczęścia
...©Slawrys...
"...każdy uśmiech i myśl spotkane..."
OdpowiedzUsuńpięknie..jesienna zaduma
temat jesieni jakoś trzeba uczcić ... tak staram się wersy tworzyć; dziękuje za komentarz i pozdrawiam: Slawrys
UsuńWędrując złotym duktem... A jednak się nie potykaj - za pięknie piszesz. Pisz... :)
OdpowiedzUsuń:) dziękuje za motywowanie ... zrobię co dam rady i polecam się do czytania :) (ps: nie potykaj! hahaha ale mi nogę podłożyli i się potknąłem i nie mam możliwości się podnieść hahaha)
UsuńNo widzisz... taki "babok" też się czasem przytrafia! Jednakże jest wywołany treścią Twego wiersza, więc się wcale w piersi nie biję. :)
OdpowiedzUsuńto fakt :) ale tylko ironizuje i obracam trochę to w żart .. pozdrawiam :)
Usuń