wybrany krok z wędrówki!
nikt nie obiecywał prawdy
miało się iść, ciągle iść, nie stać - upaść
chcieli kroki zagłuszyć i wspomnienia
i święto ustanowili takie ludzkie
by zatrzymać się
nie tęsknić
a uwierzyć
i tak nikt nie chodzi do nieba co marzenie
na ziemi dość jest więzów i krwi
by wędrować
nie oglądać się
a uwierzyć
tylko wybrane chwile są takie gorzkie
jak po drodze spotkana miłość, obiecana
by w niej trwać
nie rozmyślać
a uwierzyć
ktoś ciągle umiera w ostatniej chwili
i uczucia, kroku naprzód nie robią
by przetrwać
nie bać się
a uwierzyć
wybieram coś z wędrówki, fragment
choć to nie życie, to wciąż jakiś ślad
.........................Slawrys...
ps: dziś inspiracją utwór E. Stachury ... a tu fragment jego tekstu:
"... Jak chmura zwiewna życie jest człowieka!
Płynie wzwyż,
Płynie w niż!
Śmierć go czeka?
Śmierć go czeka!
To nic! To nic! To nic!
Dopóki sił
Jednak iść! Przecież iść!
Będę iść! ..."
Każda chwila życia jest inna i lepsza.Człowieka tak bardzo pochłaniają myśli i plany na przyszłość,że przypomina sobie o życiu dopiero wtedy, gdy jego dni na ziemi są policzone.i dlatego cieszmy się życiem i tym co mamy ,bo jutro możemy stracić to wszystko co zostało nam dane.
OdpowiedzUsuńnie zawsze tak jest; nie jesteśmy samotnymi wyspami .. żyjemy w określonych środowiskach i w określonym systemie! niektórzy nie otrzymuje nic od życia i odchodzą bogaci bo im nikt nie zabrał marzeń :) dlatego choćby gloryfikuje w puencie choćby ślady życia i doświadczenia piękna :)
Usuń